Galeria XX1

Na swojej wystawie w Galerii XX1 pt. "Muchy" Katarzyna Markiewicz istotnie pokazuje muchy, ale nie tak, jak by to zrobił miłośnik-sadysta, w gablotach przekłute szpilką. Pokazuje je po swojemu i, jak się wydaje nie dla nich samych, a bardziej dla nas, powię szając skalę naszych wrażeń.
Katarzyna Markiewicz studiowała malarstwo i grafikę, ale znamy ją nie z jej obrazów i grafik ale z haftowanych tkanin z jutowych worków, spranego lnu, bawełny, atłasu. Buduje z nich instalacje, jak na wystawie "Muchy", ale także proste przedmioty dekoracyj o - użytkowe, poduszki, makaty, zasłony. Jest artystką wykształconą, znającą zinstytucjonalizowany świat sztuki współczesnej i może właśnie dlatego szukającą dla siebie formy tam, gdzie sztuka zdaje się być bliżej człowieka, gdzie w sposób poniekąd niezauważalny towarzyszy mu - pozwala oswajać, ale także naznaczyć, nadawać charakter otoczeniu, pomieszczeniom mieszkalnym. Sposób uprawiania sztuki przez Katarzynę Markiewicz jest jej własnym, choć inspiracją dla niej była sztuka ludowa, sztuki starożytnego Egiptu. Ma ona w pełni świadomość możliwości korzystania i przetwarzania formy, dzięki czemu jej hafty zyskują odrębność i samodzielność, same doskonale się bronią przed ich kwalifikowaniem do którejś z podstawowych technik artystycznych. Jej tkaniy pełne dzewo-znaków są przedstawieniem lasu - zdarzenia, zanotowanym wrażeniem, są właśnie, tak, haftem, uchwyconą istotą lasu. Wyhaftowane przez nią ptaki są przedstawieniem ptasiej prawdy w byciu kuropatwą, krukiem lub łabędziem. Wyhaftowanie dziesiątek wielkich, przeskalowanych much, które w jakimś, sobie właściwym porządku przyczajone siedzą na ścianach i suficie, zdaje się być demonstracją tajemniczej mocy sztuki trzymającej nas w dystansie i napięciu między przechowywanym w pamięci wstrętem, a nowo pjawiając się sympatią. Obrzydliwe i piękne, czarnokolorowe muchy, dzięki Katarzynie Markiewicz, dostały "zieloną kartę", prawo pobytu w galerii i sztuce. Ich nabyte szlachectwo podnioso rangę tkaniny, fragmentów worków, które przeszły niezwyky recycling, podniesione haftem do rangi dzieła. Artystka potrafi zmieniać wartość przedmiotów, nadawać im nowy sens i znaczenie i, co najważniejsze, potrafi zmieniać nasz sposób widzenia, dając nam nowe możliwości i nowe wrażenia. Część galerii zajęta przez jj instaację kiedyś była samodzielną galerią z własnym programem artystycznym i nazywała się Galeria Kuchnia, ponieważ tutaj znajdowała się kuchnia Xawerego Dunikowskiego. Dzisiaj w Kuchni wyjątkowo "Muchy" są na swoim miejscu.