Usługa języka migowego
A A A
Instagram Facebook YouTube

Anna Bujak Eutopia

 

widok prac znajdujących się na wystawie

 

Widok wystawy. W pierwszym planie po lewej praca Pangea Ultima, globus pomalowany na czarno na metalowym statywie. W głębi praca „Axis Mundi”, metalowa konstrukcja stojąca na trzech nogach o nieregularnych kształtach, sięgająca sufitu. W oddali widać neony.

Od lewej: Pangea Ultima, Axis Mundi, Utopia/Utoya

 

Wystawę zainspirował obszar związany z ideowym ciężarem terminu Utopia. Pojawiające się na wystawie
obiekty mają znaczenie symboliczne i są zapisem idei związanych z utopijnym, nierealnym projektowaniem
swojego/lub czyjegoś życia, konsekwencjami nadmiaru zaufania lub po prostu są odpowiedzią na wishful
thinking. Wystawa odnosi się do sytuacji uniwersalnych ale i prywatnych. Eutopia (szczęśliwe miejsce)
greckie éu to – dobry, szczęśliwy, pomyślny. Myślenie utopijne ma długą tradycję sięgającą początków
kultury europejskiej. Utopia jako „nie-miejsce” może teoretycznie zaistnieć zawsze i wszędzie, jako że
człowiek nosi w sobie potrzebę antycypowania „nowego, wspaniałego świata”. Trwała szczęśliwość jest
jednocześnie pułapką. W mojej pracy artystycznej obecna jest teza, że realizacja idei podobnie jak i jej
utrata, kiedy załamuje się „wyobrażenie” może być bardziej bolesna niż jakakolwiek inna strata. Podobnie
jak Margaret Cavendish w książce w Blazing World (1666) sugeruję, że jestem właścicielką swojej utopii,
projektuję przestrzeń w której czuję się wzmocniona, a ci którym się to nie podoba – mogą stworzyć dla
siebie idealny świat na własnych warunkach.

 

Zdjęcie przedstawia pracę: kontur Europy zbudowany z akrylowych zębów przyklejonych do ściany.

Eutopia

 

Zdjęcie przedstawia przeciętą wzdłuż na pół i umieszczoną w rogu sali książkę Tomasza Morusa „Utopia”

Idea w płomieniach

 

 

Na ścianie umieszczony jest obiekt artystyczny, świecący na biało neon. Neon składa się z pojedynczych liter, składających się na napis: UTOPIA. Pod spodem na podłodze znajduje się drugi, przypominający lustrzane odbicie neon składający się na napis UTOYA.

Utopia/Utoya

 

Anna Bujak, artystka wizualna, tworzy rzeźby, obiekty sztuki oraz instalacje. Jej zainteresowania obejmują sferę
człowiek – natura – kultura. Inspiruje ją literatura, rzeczywistość i sposoby na przezwyciężanie
traumatycznych sytuacji. Absolwentka wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Malarstwa i
Rzeźby (2011). W 2017 r. obroniła doktorat w dyscyplinie sztuki piękne (Metafory cienia). Laureatka
stypendiów i konkursów artystycznych. Jej prace prezentowane były na licznych wystawach
indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą.
Rzeźba jest dla mnie medium, za pośrednictwem którego komunikuję idee. Interesuje mnie kondycja
człowieka w świecie, w którym wszystko staje się substytutem, związek człowieka z antropocentryczną
naturą, traumatyczne rozwidlenia pamięci.
W swojej praktyce artystycznej dążę do podstawowych form, odrzucając to co zbędne. Ważną funkcję
pełnią tytuły prac. Staram się wyabstrahować formę, która będzie „ostra” w swoim przekazie.

Anna Bujak

dr Agnieszka Bandura Eutopia – dobro, które zniewala

 

Na zdjęciu instalacja składająca się z przyklejonych do ściany rzęs.

Droga mleczna

 

Zdjęcie przedstawia stojący na środku sali obiekt artystyczny, jest to duża metalowa konstrukcja na ośmiu ostro zakończonych nogach.

Bośnia/Serbia aż po Tokio

 

zdjęcia: Ignacy Skwarcan