Festiwal Sztuk Wizualnych. Relacje

Artyści: Magdalena Lazar i Michalina Bigaj, Krystyna Jędrzejewska-Szmek, Paweł Janicki,
Bartosz Zalewski, Kuba Garścia, Karolina Żyniewicz, Paweł Bownik.

Kuratorzy: Małgorzata Miśkowiec, Karol Szafraniec,
Współpraca kuratorska: Milena Stryjewska

Kolejna edycja Festiwalu Sztuk Wizualnych. Relacje stanowi płynną kontynuację działań i refleksji podejmowanych w poprzednich latach. Znów w centrum wydarzenia znajduje się wystawa (Galeria XX1), koncentrująca się na sztuce interdyscyplinarnej, immersyjnej, w rozmaity sposób szukającej zakorzenienia w bardzo różnych aspektach rzeczywistości, w której refleksja nad technologią i jej przenikaniem się z naturą stanowi element kluczowy.

Prezentowane na wystawie prace zakorzenione są w materii, w energii żywiołów, ale i w informacyjnej, ekonomicznej i społecznej przestrzeni. Szukając nieoczywistych powiązań między tymi czynnikami sygnalizują problemy, zastanawiają się nad odpowiedzialnością i dalszymi działaniami związanymi z postępem i jego dylematami. Istota ludzka ukazana jest jako kruchy element na przecięciu licznych procesów, z których część jest przez nią wywołanych, inne są od niej niezależne. Świadomość relacji pomiędzy nimi stanowić będzie o jakości dnia jutrzejszego.

Kuba Garścia  Strumień odwrócony, instalacja site-specific

praca Krystyny Jędrzejewskiej-Szmek

Paweł Janicki Aleastock 2

Michalina Bigaj, Magdalena Lazar Liquid Sound – performance dźwiękowy

Woda nosi brzmienia: szumy, pluski, rozbryzgi. Kap. Plask. Plum. Rzeki, morza, woda w rurach, umywalkach, krople deszczu rozbijające się o dachy, nawet kałuże przychodzą ze swoją unikalną audiosferą – ich instrumentem jest woda.

Początek jest wyliczanką poszczególnych typów wodnych dźwięków. Z czasem zaczynają się ze sobą łączyć w coś na kształt melodii. Krzyżują się ze sobą. Słyszymy jak woda przepływa z jednej strony pomieszczenia na drugą. Gdzieś daleko uderzył piorun.

W tym nielinearnym utworze kluczowa jest woda, za pomocą której artystki powołują do życia tony i brzmienia. Spływający z palców duetu medytacyjny utwór rozciąga się w wodną panoramę dźwiękową. W jej krajobrazie rozpoznać można dobywające się z rur dudnienia, burczenia kranów i bębnienia deszczu, pogłosy fal, szumy strumieni i huki sztormów.

Karolina Żyniewicz Signs of the Times. Collecting Biological Traces and Memories – działanie performatywne

Projekt Karoliny Żyniewicz poświęcony jest kolekcjonowaniu wspomnień oraz śladów biologicznych pandemii COVID- 19.  Jego centralnym materialnym punktem są maski medyczne, które stały się symbolem pandemicznej rzeczywistości, rzeczywistości przepełnionej niepewnością i lękiem. Zdjęcia ludzi zasłaniających twarz, będą z pewnością ikonicznym obrazem tego okresu.

Maski zbierane były w różnych fazach pandemii, co wpływało na to, jakie przeżycia wydawały się uczestnikom najważniejsze. Aktualnie, pandemia uznawana jest za zakończoną. Maski przestały być stałym elementem codzienności. Tym bardziej jednak, ciekawe jest, jakie wspomnienia będą pojawiać się
w opowieściach.

Od lewej: Małgorzata Miśkowiec, Karol Szafraniec, Milena Stryjewska

Po lewej w głębi: Paweł Bownik Disassembly

Bartosz Zalewski. Póki kanarek śpiewa, jesteśmy bezpieczni

Patroni medialni festiwalu: Magazyn SZUM, NN6T

zdjęcia: Ignacy Skwarcan